Big City Nights - rozdział 3

No dobra, rozdział trzeci jest. Chcę bardzo podziękować Patty (http://all-roads-lead-to-hollywood.blogspot.com/) i Clarissie (http://breath-of-memories.blogspot.com/) za wszystkie rady dotyczące pisania. Więc wielkie dzięki. Ten rozdział jest dla was więc czepiajcie się, bo dzięki temu mi pomagacie i wiem co mam źle. Więc jeszcze raz dziękuję. Aha i ten rozdział jest też dla Jagi, która się zsika jak rozdziału nie dodam więc już dodaję xD

&&&

Wszyscy na imprezie się bardzo uchlali, a szczególnie James i Lars, więc wysłali Dave’a po ich dzieci. To była kolejna rzecz, która świadczyła o zawartości wielu promili alkoholu w ich krwi.  Rudzielec nie był zadowolony z zadania, które dostał, ale mimo wszystko musiał je wykonać, gdyż oba małżeństwa obiecały mu za to po butelce whisky.

-Heej… - powiedział spitym głosem  Dave.

-E… Cześć. Znamy się? – odparła Brandy.

-No tak.. E… Nie… Jednak nie.. Dave jestem.

-Aha. Ja jestem Brandy, Brandy Cook. A po co przyszedłeś?

-Jaaaaa? Dziec… No dzieciaki odebrać…

-Ale czyje?

-No Jamesa i Larsa też… - powiedział Dave.

-Nie wiem czy powinnam ci je dać – powiedziała Brandy.

W ty czasie dzieci podeszły do Brandy i zaczęły się przyglądać Dave’owi.

-Rita, Jake, znacie go? – zapytała Brandy.

-Tak to nasz wujek – powiedziała Rita.

-Jednak nie wydaje mi się, żeby to był ktoś komu można powierzyć opiekę nad dziećmi… - powiedziała Brandy .

-Ja też- powiedziała Rita, a Brandy roześmiała się.

-No weźcie… A Brandy masz tam może kogoś… E… No… Jakąś sympatię? – powiedział Dave.

-Uuuu… Wujek się zakochał – powiedziała Rita.

-Ej, no Rita! – krzykną zirytowany Dave. – Brandy, odpowiedz mi?

-No nie… Masz tu mój numer -  powiedziała dając mu kartkę. – Ale dzieci i tak ci teraz nie oddam. Mają po nie przyjść osobiście rodzice.

-No to do zobaczenia Brandy! Pa dzieciak.. – powiedział Dave i poszedł na piechotę do swojego domu, który znajdował się niedaleko.

Dave wszedł do domu zrobił sobie herbatę i usiadł przed kominkiem. Myślał o pięknej Brandy i o tym kiedy do niej zadzwonić, gdzie się spotkać. Myślał na restauracją, parkiem, a może nad zaproszeniem jej do siebie? Dave sam nie wiedział gdyż nie znał jej za dobrze. Nagle zadzwonił jego telefon. Dave poderwał się z kanapy i strącił ze stołu biały wazon w niebieskie wzorki, w którym stały żółte tulipany. Woda się rozlała, a porcelana popękała.

-Cholera… To już trzeci wazon w tym tygodniu. – powiedział sam do siebie.

W tym momencie telefon przestał dzwonić. Podszedł do przedpokoju gdzie leżał jego telefon. Zobaczył, że ma 2 nieodebrane połączenia do Susan i cztery od Sindy. Przypomniał sobie, że zapomniał powiedzieć rodzicom Rity i Jake’a, że nie mógł odebrać dzieci.

-Haloo? – Dave odebrał kiedy Susan dzwoniła po raz trzeci.

-DAVE!!! COŚ SIĘ STAŁO? CZEMU NIE ODPROWADZIŁEŚ RITY DO DOMU? – krzyknęła do słuchawki mocno zdenerwowana Susi.

-Sorry.. Zapomniałem zadzwonić. Brandy nie pozwoliła mi zabrać dzieci – powiedziała Dave.

-Czemu?

-Brandy jest cudna… - powiedział rozmarzony Dave.

-I dlatego ci nie pozwoliła odebrać dzieci? – powiedziała zdziwiona Susna.

-Tak… To znaczy… E… No nie.

-Czyli czemu?

-Bo byłem pijany – powiedział Dave i roześmiał się.

-No i chyba dalej jesteś.

-Susi, możesz zadzwonić jeszcze do Jamesa i Sindy, że ich syn jest jeszcze u Brandy? Bo ja jestem zajęty i nie mogę.

-No okey. Ale co takiego robisz, że nie możesz zadzwonić?

-Myślę jak by tu poderwać Brany – powiedział rozmarzony Dave.

-Eh… Cały ty. To to cześć.

-Cześć.

Dave uznał, że ta rozmowa go zmęczyła. Położył się do łóżka, przykrył kocem i włączył telewizor.  Skakał po kanałach, bo prawie nic fajnego nie leciało w telewizji. Potem zasnął przy włączonym telewizorze.

***

-Wiesz, że Dave się w tobie buja? – powiedział Rita.

-No to widać – zaśmiała się Brandy.

-Kiedy przyjadą nasi rodzice? – zapytał Jake.

-Nie wiem, ale sądzę, że nie dzisiaj. Chodźcie, położę was do łózek, a raczej śpiworów. Pewnie jesteście zmęczeni. Dzieci w waszym wieku śpią o tej porze.

-Ale rodzice po nas przyjadą? –zapytała Rita.

-Na pewno, ale teraz chyba są zmęczeni. Mówili mi, że może tak być, iż po was przyjadą rano.

Dzieci umyły zęby i weszły do śpiworów.  Brandy przyniosła im po szklance gorącego kakao i zaczęła opowiadać bajkę. W bajce, była księżniczka uwięziona w wieży przez okrutnego trolla.  Dziewczyna biała na imię Brany i miała bardzo długie rude włosy. Każdego dnia przyjeżdżało wiele rycerzy i książąt na swoich rumakach, ale wszystkich pozbywał się troll. Pewnego dnia przyjechał nietypowy książe. Miał długie jasno rude włosy, jak księżniczka. Zabił trolla i uratował księżniczkę. Ożenili się i mieli trójkę dzieci.

Kiedy Brandy skończyła dzieci już spały. Nagle usłyszała dźwięk sms’a.

„Cześć. Masz czas w piątek o 19? Jeśli tak to przyjdę do Ciebie. Twój Dave.”

Brandy wiedziała, że już go kocha i nie mogła się doczekać kiedy opowie o tym wszystkim swojej przyjaciółce, Susan. Zakochana dziewczyna usiadła na kanapie i włączyła jakiś film. Niedługo potem zasnęła.